Το δαιμόνιο του Σωκράτη, στον λεγόμενο μύθο του Τιμάρχου.

Το δαιμόνιο του Σωκράτη, στον λεγόμενο μύθο του Τιμάρχου.

 Στην παράγραφο 20 ο λόγος επανέρχεται στο δαιμόνιο του Σωκράτη, ο Σιμμίας εξηγεί πως το δαιμόνιο αυτό δεν ήταν παρά η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τα βουβά μηνύματα των ανώτερων δυνάμεων και η συζήτηση κλείνει με τον λεγόμενο μύθο του Τιμάρχου, που καταγόταν από τη Χαιρώνεια και είναι μάλλον πρόσωπο επινοημένο από τον Πλούταρχο. Σύμφωνα με τον μύθο αυτό, όλες οι ψυχές έχουν μερίδιο στον νου, ορισμένες όμως είναι τόσο μπηγμένες μέσα στο σώμα, ώστε η διάνοια θαμπώνεται από το άλογο στοιχείο. Άλλες πάλι μένουν εν μέρει καθαρές από το σώμα, και το μέρος ακριβώς που δεν είναι βυθισμένο σε αυτό αποκαλείται δαίμων. Οι ψυχές που υπακούουν στον δαίμονα είναι αυτές των προφητών και θείων ανθρώπων σαν τον Σωκράτη. Την εξήγηση αυτή του μύθου έρχεται να συμπληρώσει ο Θεάνωρ, λέγοντας πως υπάρχουν άνθρωποι θεϊκοί και ευνοούμενοι των θεών, οι οποίοι επικοινωνούν μαζί τους με σημεία. Άλλους πάλι βοηθούν έμμεσα οι θεοί και τους στέλνουν ως προστάτες τους καλούς ανθρώπους, όταν ο κύκλος των γενέσεων τελειώσει γι' αυτούς και περάσουν πια στην τάξη των δαιμόνων.  

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ