Ο Ἰουλιανὸς ανακάλυψε μέσα στον Όμηρο και τον Ησίοδο, έναν τέλειο κόσμο.

Ο Ἰουλιανὸς ανακάλυψε μέσα στον Όμηρο και τον Ησίοδο, έναν τέλειο κόσμο.

 Ο ίδιος ὁ Ἰουλιανὸς ὅταν μαθήτευσε κοντά στον Μαρδόνιο είχε ανακαλύψει μέσα στον Όμηρο και τον Ησίοδο, έναν τέλειο κόσμο με ολοκληρωμένες θρησκευτικές, ηθικές, πνευματικές και αισθητικές αξίες. Αργότερα, μέσα ἀπὸ τὰ ἔργα του Σοφοκλή, του Δημοσθένη, του Θουκιδίδη και του "θείου" Πλάτωνα, είχε παρακολουθήσει τον κόσμο αυτό να εκτυλίσσει και να αναπτύσσει έμπρος στα μάτια του τις μύριες όψεις της σταθερής πάντοτε οὐσίας του. Το αισθητικό όμως στοιχεῖο ἢ καὶ τὸ ἠθικὸ ἀκόμη δίδαγμα του έργου τέχνης παρέμεινε γιὰ τὸν Ἰουλιανὸ ὁ φλοιὸς τοῦ μεταφυσικού καρπού που προσέφερε η ελληνική σκέψη στον μελετητή. Βλέποντας τους χριστιανους δασκάλους νὰ διδάσκουν τη ρητορική ή ακόμη και τη φιλοσοφία, ελκύοντας την προσοχή των μαθητών τους στην «ἐν τοῖς ρήμασι καὶ τῇ γλώττα τη πολυτελή ευρυθμίαν» ή στις κοινότοπες ηθικολογίες των κειμένων, ο Ιουλιανός αἰσθάνθηκε φρίκη.

    Μαρίνης Παναγιώτης.

«Ελληνισμός – Χριστιανισμός» σελ. 308