ὁ αὐτοκράτωρ Ἀνθέμιος καὶ οἱ κρυπτοέλληνες τῆς Δυτικῆς αὐτοκρατορίας.

 

Οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε ἐσταμάτησαν νὰ μηχανεύωνται τρόπους ἵνα ἐλευθερωθῶσιν ἐκ τοῦ Βυζαντινοῦ ζυγοῦ ἕως καὶ τὸν 15ον αἰῶνα. Ὁ ὀξυδερκὴς ἱστοριοδίφης ἠμπορεῖ νὰ ἴδῃ μέσῳ τινῶν βυζαντινῶν χρονογράφων τὰς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας προσπαθείας ταύτας τῶν Ἑλλήνων νὰ ἐκτυλίσσωνται ἔμπροσθέν του. 

Ὁ Προκόπιος Ἀνθέμιος ἦτον ἀπόγονος τοῦ Προκοπίου, τοῦ σφετεριστοῦ καὶ ἀντιπάλου τοῦ αὐτοκράτορος Ἀνατολῆς Βἀλεντος, ὃς ἦτον ἐξάδελφος  τοῦ γνωστοῦ Ἰουλιανοῦ. Ἐμαθήτευσε ἐν Ἀλεξανδρείᾳ εἰς τὴν Πλατωνικὴν Σχολὴν τοῦ Πρόκλου ἐν ᾖ εἶχε ὡς συμμαθητὰς ἐκλεκτὰς προσωπικότητας ὅπως τὸν Παμπρέπιον, Φλάβιον Ἰλλούστριον Πουσαῖον, τὸν Μαρκελλῖνον καὶ τὸν Μέσσιον Φοῖβον Σεβῆρον, ἐξ ὧν ὅλοι ἦσαν Ἑλληνισταὶ καὶ οἱ αὐτοὶ ἐπρόκειτο νὰ ἀποτελέσωσι τὸ ἐπιτελεῖον του. Τὸ 467 ἀνῆλθε εἰς τὸν θρόνον τῆς Δυτικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ ἠγήθη πολλῶν ἐκστρατειῶν κατὰ τῶν πέριξ τῆς Ἰταλικῆς χερσονήσου βαρβάρων. Ὄχι μόνον δὲν καταγράφονται διώξεις κατὰ τῶν παλαιοθρήσκων ἐπὶ τῆς βασιλείας του ἐν Δύσει ἀλλὰ ἔχομεν σοβαρὰς ὑποψίας ὅτι προετοίμαζε μίαν ἀναγέννησιν τῆς Ἑλληνοῥωμαϊκῆς θρησκείας, ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ ὕπαιθρος ἐξηκολούθη νὰ παραμένῃ τοιαύτη, ἀρνουμένη τὴν νέαν θρῃσκείαν. Ἀναφέρεται χαρακτηριστικῶς εἰς τὸ Λεξικὸν Σοῦδα: « Διότι ὁ Δαμάσκιος λέγει τὸν Ἀνθέμιον, τὸν βασιλεύσαντα ἐν Ῥώμῃ, ἑλληνόφρονα καὶ ὁμόφρονα τοῦ [Μεσσίου Φοίβου] Σεβήρου τοῦ ἀφοσιωμένου εἰς τὰ εἴδωλα, τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἐχειροτόνησε ὕπατον, καὶ ἀμφότεροι εἶχον μυστικὸν σχέδιον νὰ ἀνανεώσωσι τό «μίασμα τῶν εἰδώλων». Τὸ ὅτι ὁ Ἀνθέμιος ἦτο κρυπτοέλλην μαρτυρεῖ τόσον ὁ ἀποκλειστικῶς Ἑλληνικὸς περίγυρός του ὅσον καὶ ἡ κοπὴ νομισμάτων ἀπεικονιζόντων εἰς τὸν ὀπισθότυπον τὸν Ἡρακλέα. Δυστυχῶς δὲν προέλαβε νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸν σχέδιόν του, ἐπειδὴ ἐδολοφονήθη ἐκ τοῦ γερμανικῆς καταγωγῆς magister militum Δύσεως, τὸν Ῥικίμερον.