Δάκρυε Ἡρακλεῖτε γιὰ τὸν βίο πολὺ περισσότερο ἀπ ὅταν ζοῦσες, διότι ὁ βίος σήμερα εἶναι ἐλεεινότερος. Γέλα γιὰ τὸν βίο τώρα Δημόκριτε περισσότερο ἀπὸ πρίν, διότι σήμερα ὁ βίος τῶν πάντων εἶναι γελοιότερος. Ἐγὼ λοιπόν, βλέποντας ἐσᾶς τοὺς δύο, βρίσκομαι σὲ ἀμηχανία γιὰ τὸ πῶς συγχρόνως νὰ κλάψω μὲ τὸν ἕναν καὶ νὰ γελάσω μὲ τὸν ἄλλον. Τὸν βίον, Ἡράκλειτε, πολὺ πλέον, ἤπερ ὅτ' ἔζης, δάκρυε· νῦν ὁ βίος ἔστ' ἐλεεινότερος. τὸν βίον ἄρτι γέλα, Δημόκριτε, τὸ πλέον ἢ πρίν˙ νῦν ὁ βίος πάντων ἐστὶ γελοιότερος. εἰς ὑμέας δὲ καὶ αὐτὸς ὁρῶν τὸ μεταξὺ μεριμνῶ, πῶς ἅμα σοὶ κλαύσω, πῶς ἅμα σοὶ γελάσω. (Ἑλληνικὴ Ἀνθολογία, 9.148 )

Δάκρυε Ἡρακλεῖτε γιὰ τὸν βίο πολὺ περισσότερο ἀπ ὅταν ζοῦσες, διότι ὁ βίος σήμερα εἶναι ἐλεεινότερος. Γέλα γιὰ τὸν βίο τώρα Δημόκριτε περισσότερο ἀπὸ πρίν, διότι σήμερα ὁ βίος τῶν πάντων εἶναι γελοιότερος. Ἐγὼ λοιπόν, βλέποντας ἐσᾶς τοὺς δύο, βρίσκομαι σὲ ἀμηχανία γιὰ τὸ πῶς συγχρόνως νὰ κλάψω μὲ τὸν ἕναν καὶ νὰ γελάσω μὲ τὸν ἄλλον. Τὸν βίον, Ἡράκλειτε, πολὺ πλέον, ἤπερ ὅτ' ἔζης, δάκρυε· νῦν ὁ βίος ἔστ' ἐλεεινότερος. τὸν βίον ἄρτι γέλα, Δημόκριτε, τὸ πλέον ἢ πρίν˙ νῦν ὁ βίος πάντων ἐστὶ γελοιότερος. εἰς ὑμέας δὲ καὶ αὐτὸς ὁρῶν τὸ μεταξὺ μεριμνῶ, πῶς ἅμα σοὶ κλαύσω, πῶς ἅμα σοὶ γελάσω. (Ἑλληνικὴ Ἀνθολογία, 9.148 )