Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερον κακὸν τῆς ἀναρχίας.

 


Ὅποιος εἶναι ἄνδρας χρηστὸς εἰς τοὺς συγγενεῖς, δίκαιος θὰ φανῇ πὼς εἶναι καὶ στὴν πολιτεία. Ὅποιος ὅμως ὑπερβαίνει τὸ μέτρον ἢ βλάπτει τοὺς νόμους ἢ λογίζεται νὰ ἐπιβάλλεται στοὺς ἄρχοντες τῆς πόλης, τοῦτον ἐγὼ δὲν τὸν θεωρῶ ἄξιον ἐπαίνου. Ἀλλὰ αὐτὸν τὸν ὁποῖον ἡ πόλη κατέστησε, τοῦτον πρέπει νὰ τὸν ὑπακοῦν στὰ μικρὰ καὶ στὰ δίκαια καὶ στὰ ἄδικα. Τοῦτον ἐγὼ τὸν ἄνδρα θὰ ἐμπιστευτῶ, αὐτὸν ποὺ θέλει ἀφενὸς καλῶς νὰ ἄρχει καὶ ἀφετέρου καλῶς νὰ ἄρχεται, ἐκεῖνον ποὺ στὴν διάρκεια τοῦ χειμῶνος θὰ παραμένει στο πεδίο τῆς μάχης παραταγμένος ὡς δίκαιος καὶ ἀγαθὸς παραστάτης. Διότι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερον κακὸν τῆς ἀναρχίας. Αὐτὴ εἶναι ποὺ καταστρέφει τὰς πόλεις, αὐτὴ τοὺς οἴκους καθιστᾶ ἀνάστατους, αὐτὴ τρέπει τὰ συμμαχικά δόρατα εἰς φυγήν. Τὰ πλεῖστα σώματα ὅμως αὐτῶν ποὺ ὀρθώνονται στὶς περιστάσεις τὰ σώζει ἡ πειθαρχία. 

( Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, 661-676 ) 


Comments

Popular posts from this blog

Επτά ψέματα σε μία σελίδα.

Θεοδοσιανός Κώδικας: Χριστιανικά Δημιουργημένοι Νόμοι της Ρώμης.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝ οι φιλόσοφοι.