Ὁ ραδιούργος, ζηλόφθων και καχύποπτος Βενιζέλος.
«Ὁ Βενιζέλος ἦταν γεμάτος από ιδέες αστραφτερές, ζευγαρωμένες ὅμως μέ ζηλοφθονία, πού άγγιζε τά ὅρια τῆς παραφροσύνης, ὅταν κάποιος τρίτος ἐπιθυμοῦσε να πιστωθεῖ καί αὐτός μερίδιο τῆς λαϊκῆς ἀναγνώρισης. Γι' αυτό τό λόγο απέπεμπε οποιοδήποτε υπουργό του, ὁ ὁποῖος ἤθελε να έχει δικές του ιδέες. Ήταν γεννημένος ραδιούργος καί δημιουργοῦσε τήν ἐντύπωση ότι προτιμοῦσε νά ἐκπληρώνει τίς ἐπιδιώξεις του με ελιγμούς καί ὄχι μέ τόν εὐθύ τρόπο πού μεταχειριζόταν πάντοτε ὁ βασιλιάς του... Μία πρόσθετη ἀδυναμία του ἦταν ἡ ἀπόλυτη περιφρόνησή του πρός τήν ὀρθοφροσύνη - γιά ὅλα τά θέματα - καί ἡ τάση του να υιοθετεῖ κάθε παραμύθι πού ἔφτανε στην ακοή του, ἔστω καί ἄν προερχόταν ἀπό τήν πιό αναξιόπιστη πηγή. Τοῦτο προερχόταν ἀπό τόν καχύποπτο χαρακτήρα του, ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου υποπτευόταν τους πάντες. Ανέτρεψε τη δυναστεία καί τό Σύνταγμα πού ἀγαποῦσε ὁ ἑλληνικός λαός καί τέλος, μετά τίς δολοφονίες ἑκατοντάδων πολιτικῶν ἀντιπάλων του, άφησε την Ελλάδα να σπαράζεται από συγκρουόμενα πάθη καί τό στρατό καί στόλο άπλές σκιές στό ἔλεος τῶν γειτόνων της τοῦ βορρᾶ, τῆς ἀνατολῆς καί τῆς δύσης...»
Comments
Post a Comment