Μονομανία

Μονομανία

<Μονομανία>: (ψυχολογία) ψυχική διαταραχή, καθ' ἣν μία μόνον ἰδέα ἢ περιωρισμένος κύκλος ἰδεῶν καταλαμβάνει πάσας τὰς διανοητικάς λειτουργίας τοῦ ἀσθενοῦς, ἤγουν ή ἰδεοληψία, (β) ἔντονος κλίσις πρός τι, ὅπερ ἀπορροφᾷ ὁλοκληρωτικῶς πᾶσαν σκέψιν καὶ δραστηριότητα ἑνὸς ἀτόμου (πρῶτος ἐχρήσατο ταύτην τὴν λέξιν ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς τὸ 1783).

Παράδειγμα:

«Οἱ χαρμόσυνοι οὗτοι ἦχοι ἀγγέλλουσιν ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἰαθεὶς τέλος πάντων τῆς φοβερᾶς νόσου τοῦ μεσαίωνος, τῆς ὑπερφυσικῆς μονομανίας, ἔπαυσε θεωρῶν τὴν φύσιν ὡς σατανικήν, ἑαυτὸν ὡς διεστραμμένον, τὴν ἀπόλαυσιν ἁμαρτίαν καὶ τὰς ὀρέξεις του ὡς δαίμονας ἀκαθάρτους, ἀλλ' ἀπ' ενταντίας πάντα ταῦτα θεοποιεῖ καὶ πάλιν». (Εμμανουὴλ Ῥοΐδης, Αἱ Μάγισσαι τοῦ Μεσαίωνος)