ΑΠΟΛΛΩΝ

 

Ἀλλὰ διά τί λέγει ὅτι οὐδεὶς τῶν παλαιῶν ποιητῶν ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς τῶν μελλοντικῶν θὰ ὑμνήσῃ ἐπαξίως ποτὲ τὸν ὑπερουράνιον τόπον; Διότι βεβαίως δὲν ἀποθρασύνεται τοσοῦτον [ὁ Πλάτων] ὥστε νὰ ἐννοῇ ὅτι μόνος αὐτὸς ἐξυμνεῖ ἐκεῖνον ἐπαξίως. Μᾶλλον τοιοῦτον τι ἐθέλει νὰ εἴπῃ. Ἂν ἐννοήσωμεν ὡς ποιητὰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἶναι εἰς τὴν τρίτην τάξιν μακράν τῆς ἀληθείας, δηλαδὴ τὸ πλῆθος τῶν ἐνταῦθα εἰς τὴν γῆν ἀνθρωπίνων ποιητῶν, ἀλλ' ἐξαιρέσωμεν ἐξ αὐτῶν τὸν Ὅμηρον καὶ τὸν Ὀρφέα (διότι εἰς τὰ ἔργα ἐκείνων γίνεται λόγος περὶ ἐκείνου τοῦ τόπου, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν Ησίοδον καὶ τὸν Μουσαῖον), τότε εἶναι πασίδηλος ή ἀλήθεια τοῦ λόγου, ὅτι δηλαδὴ ἐκ τῶν πολλῶν καὶ ἐπιδεξίων εἰς τὴν τέχνην τοῦ λόγου ποιητῶν οὐδεὶς ἐγγίζει ἀξιολόγως ἐκεῖνα [τὰ περὶ τοῦ θείου κόσμου], ἀλλὰ μόνον οἱ ἔνθεοι ποιηταί, ὅπως ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Ὀρφεύς. Ἀλλ' ἄν ἐννοήσωμεν ὅλους τοὺς ποιητάς, ὥστε νὰ συμπεριλαμβάνηται καὶ ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Ὀρφεύς, εἶναι φανερὸν ὅτι [ὁ Πλάτων] συμπεριλαμβάνει καὶ τὸν ἑαυτόν του, ἐννοῶν ὅτι οὔτε κάν αὐτὸς ὁ ἴδιος δύναται νὰ ὁμιλήσῃ ἐπαρκῶς περὶ τοῦ θείου κόσμου. Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγῃ ὅτι τὸν ὑπερουράνιον τόπον οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων δὲν θὰ ὑμνήσῃ ποτὲ ἐπαξίως, ἀλλὰ μόνον ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ χορὸς τῶν Μουσῶν. (Ἑρμείας, Σχόλια εἰς τὸν Φαῖδρον τοῦ Πλάτωνος, 146.28-147.6)

Ἀλλὰ διὰ τί φησιν οὐδένα οὔτε τῶν προγεγενημένων ποιητῶν οὔτε τῶν ἐσομένων ἐπαξίως ὑμνῆσαι <τὸν ὑπερουράνιον τόπον>; οὐ γὰρ δὴ οὕτως ἀπαυθαδίζεται ὡς μόνος αὐτὸς ἐπαξίως ὑμνῶν· ἀλλὰ τὸ λεγόμενον τοιοῦτόν ἐστιν. Εἰ μὲν ποιητὰς ἀκούοιμεντοὺς τρίτους ἀπὸ τῆς ἀληθείας, τουτέστι τὸ πλῆθος τῶν τῇδε ἀνθρωπικῶν ποιητῶν, ὥστε ἐξαιρεῖσθαι τοῦ λόγου Ὅμηρον καὶ Ὀρφέα (εἴρηται γὰραὐτοῖς περὶ τοῦδε τοῦ τόπου, καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Μουσαίῳ), πρόδηλον τοῦλόγου τὸ ἀληθὲς, ὅτι τῶν τοιούτων ποιητῶν τῶν πολλῶν καὶ τεχνικῶν οὐδεὶς ἐφικνεῖται ἐκείνων ἀξίως, ἀλλὰ τῶν ἐνθέων ποιητῶν οἷος Ὅμηροςκαὶ Ὀρφεύς. Εἰ δὲ πάντας ἁπλῶς ἀκούοιμεν τοὺς ποιητὰς ὥστε καὶ Ὅμηρον καὶ Ὀρφέα περιλαμβάνεσθαι, δῆλον ὅτι καὶ ἑαυτὸν συμπεριλαμβάνει, ὡς οὐδὲ αὐτὸς ἀξίως εἰπεῖν δυνησόμενος· ὡς ἂν οὖν εἰ ἔλεγε <«τὸν δὲ ὑπερουράνιον τόπον> οὐδεὶς μὲν τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐν τῇ ποιήσει ἀξίως<ὑμνήσει>, μόνος δὲ ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ τῶν Μουσῶν χορός.»